- Είναι αρχαία μαρμάρινη πλάκα?
- Αν ναι, τι γράφει?
- Αν είναι αρχαία και κάτι γράφει δεν θα έπρεπε κάπως να έχει προστατευτεί?
- Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν κάποιες πληροφορίες για την πλάκα?
- Μήπως θα έπρεπε να είχε μεταφερθεί στο μουσείο για να προστατευτεί και να αναδειχθεί καλύτερα?
Το ιστολόγιο ΔΙΚΤΥΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ είναι προσωπικό και το διαχειρίζεται ο Κώστας Φωτεινάκης, ερευνητής της τοπικής ιστορίας της Δυτικής Αθήνας, πρόεδρος του Ελληνικού Δικτύου ΦΙΛΟΙ της ΦΥΣΗΣ/ Naturefriends Greece. Ο Κώστας Φωτεινάκης υπήρξε Δημοτικός Σύμβουλος της δημοτικής παράταξης ΠΟΛΙΤΕΣ σε ΔΡΑΣΗ Χαϊδαρίου (12/2019 - 12/2020. Στο BLOG αναρτώνται κυρίως και όχι αποκλειστικά ΘΕΜΑΤΑ ΠΟΛΗΣ. Τα θέματα, οι σκέψεις και οι προτάσεις του είναι προσωπικές και δεν εκφράζουν τους φορείς που συμμετέχει
Σάββατο 12 Σεπτεμβρίου 2020
Η ιστορία μιας "μαρμάρινης αρχαίας πλάκας" χωρίς πλάκα στην Αιγιάλη της Αμοργού | Καλοπροαίρετα ερωτηματικά - Απαντήσεις δεκτές
Παρασκευή 28 Αυγούστου 2020
Σαν σήμερα 28 Αυγούστου (με το παλαιό ημερολόγιο) του 1828 γεννήθηκε ο Λέων Τολστόι | "... Οι άνθρωποι είχαν σοφιστεί για να εξουσιάζει ο ένας τον άλλον"
«Οι άνθρωποι νόμιζαν ότι ιερό και
σπουδαίο δεν είναι αυτό το ανοιξιάτικο πρωινό… αλλά είναι ιερό όσα αυτοί οι
ίδιοι έχουν σοφιστεί για να εξουσιάζει ο ένας τον άλλον…»
[απόσπασμα από την ΑΝΑΣΤΑΣΗ, 1899 – το τελευταίο μυθιστόρημα]
Λέων Τολστόι
Όσο και να προσπαθούσαν οι κάμποσες χιλιάδες συγκεντρωμένοι σ΄ ένα μέρος άνθρωποι να παραμορφώσουν τη γη όπου βρέθηκαν στριμωγμένοι, όσο και να τη σκέπαζαν με πέτρες για να μη φυτρώσει τίποτα πάνω σ΄ αυτή, όσο και να ξερίζωναν κάθε χορταράκι που φύτρωνε, όσο και να πύκνωναν τους καπνούς από το πετροκάρβουνο και το πετρέλαιο, όσο και να κλάδευαν τα δένδρα και να κυνηγούσαν όλα τα ζώα και τα πουλιά – η άνοιξη ήταν άνοιξη ακόμα και μέσα στην πόλη.
Ο ήλιος έκαιγε, η χλόη ζωντάνευε, μεγάλωνε και πρασίνιζε παντού όπου όχι μόνο δεν την είχαν κουρέψει, όχι μόνο στα γκαζόν των λεωφόρων, μα και στα στενά ανάμεσα στις πλάκες, και οι σημύδες, οι λεύκες, οι αγριοκερασιές ξεπετούσαν τα γλιστερά και μυρωδάτα φύλλα τους, στις φιλλύρες φούσκωναν τα σκασμένα μπουμπούκια. Οι καλιακούδες, τα σπουργίτια και τα περιστέρια ετοίμαζαν με ανοιξιάτικη χαρά τις φωλιές τους, και οι μύγες ζουζούνιζαν κοντά στους τοίχους ζεσταμένες από τον ήλιο. Χαρούμενα ήταν και τα φυτά, και τα πουλιά, και τα έντομα και τα παιδιά. Μα οι άνθρωποι - οι μεγάλοι, οι ηλικιωμένοι άνθρωποι – δεν έπαυαν να κοροϊδεύουν και να βασανίζουν τον εαυτό τους και ο ένας τον άλλον. Οι άνθρωποι νόμιζαν ότι ιερό και σπουδαίο δεν είναι αυτό το ανοιξιάτικο πρωινό, δεν είναι η θεϊκή ομορφιά του κόσμου που δόθηκε για να τη χαίρονται όλα τα πλάσματα – μια ομορφιά που γεννάει στην καρδιά ειρήνη, αρμονία και αγάπη – αλλά είναι ιερό όσα αυτοί οι ίδιοι έχουν σοφιστεί για να εξουσιάζει ο ένας τον άλλον.
Λέων Τολστόι, «Ανάσταση», Ζαχαρόπουλος, 1987, σ.5, Κεφάλαιο 1, Μετάφραση: Ανδρέας Σαραντόπουλος
Πέμπτη 27 Αυγούστου 2020
Κώστας Φωτεινάκης (σχόλια - προτάσεις): Διαβούλευση για το σχέδιο τροποποίησης του Οργανισμού Εσωτερικής Υπηρεσίας (ΟΕΥ) του Δήμου Χαϊδαρίου
[Η φωτογραφία είναι από «ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΒΑΣΚΩΝ (2016) – Νέες Πορείες για τις Πόλεις και τις Κωμοπόλεις της Ευρώπης, για τη δημιουργία παραγωγικών, βιώσιμων και ανθεκτικών πόλεων για μια Ευρώπη ευημερίας και ανεκτικότητας». Περισσότερα ΕΔΩ]
Κυριακή 23 Αυγούστου 2020
Δύσκολη η προσαρμογή στο "σκληρό" τοπίο της Αθήνας όταν βλέπεις 24 ώρες το 24ώρο τη θάλασσα, τα ορεινά χωριά, τα πέτρινα μονοπάτια και τα εκκλησάκια της Αμοργού
Δευτέρα 17 Αυγούστου 2020
Η διασπορά καπνού της πυρκαγιάς εργοστασίου ΑΝΑΚΎΚΛΩΣΗΣ πλαστικών στη Μεταμόρφωση (Κουκουβάουνες) επιβάρυνε αρκετές περιοχές της Αττικής και ιδιαίτερα το Χαϊδάρι, Περιστέρι, Κερατσίνι κ.α.
Παρασκευή 7 Αυγούστου 2020
και στις 8 Αυγούστου 2020 "ζητείται ελπίς" | 2020 αφιερωμένο στα 100 χρόνια του Αντώνη Σαμαράκη (16 Αυγούστου 1919 - 8 Αυγούστου 2003)

Πέμπτη 6 Αυγούστου 2020
Βασίλης Καραποστόλης: "Διχασμός και εξιλέωση - Περί πολιτικής ηθικής των Ελλήνων" | Με αφορμή τα 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση κ.ά. ΧΩΡΙΣ ΠΑΡΩΠΙΔΕΣ
Ωστόσο δεν επιλέγω το θέμα "Ελληνική Επανάσταση" αλλά ένα τμήμα από το κεφάλαιο "Οι πάσχοντες αδελφοί" που αναφέρεται στις επόμενες δεκαετίες.... Αντιγράφω:
"...Δεκαετίες του 1870, του ’80, του ΄90…. Η ιδιοκτησία, η εξουσία, η ισχύς γίνονται αντικείμενα διενέξεων κατά τις οποίες οι διεκδικητές φορούν αδιαλείπτως παρωπίδες...
…Σε πολιτικό πεδίο μαίνονται οι αντιπαραθέσεις στη δηλιγιαννική και την τρικουπική παράταξη, όπου μέσα στην οξύτητα που επικρατεί, το ζητούμενο συχνά χάνεται για να μείνει μόνο ο εθισμός στην άρνηση, στην απόρριψη της άλλης μεριάς….
… Για να μιλήσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια, οι συγκρούσεις που λαμβάνουν χώρα δεν είναι μεταξύ σχηματισμένων κομμάτων με ιδεολογική συνοχή. Πρόκειται μάλλον για συσπειρώσεις ομάδων και κλικών που ψάχνουν την ταυτότητά τους μέσα στην ίδια την πόλωση, την αντιπαράθεση με άλλες ομάδες. Αποκτούν απόψεις και πεποιθήσεις εν θερμώ που θα τις κρατήσουν όσο διαρκεί η διαμάχη και θα τις εγκαταλείψουν με το τέλος της….
…Τα πλήθη ακούνε τις πιο εξωφρενικές καταγγελίες όπως, για παράδειγμα, ότι ο σεισμός στην Πελοπόννησο, τη Ζάκυνθο και τη Κεφαλονιά το 1886 σχετίζεται, δίχως άλλο, με την προκλητική ασέβεια του Τρικούπη προς τα θεία…." (σελ. 126/7).
Καλό καλοκαίρι χωρίς παρωπίδες.
Κώστας Φωτεινάκης για την αντιγραφή και τα σχόλια.