ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΦΩΤΕΙΝΑΚΗ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΕ ΔΡΑΣΗ ΧΑΪΔΑΡΙΟΥ - 27 Απριλίου 2021: Σκαραμαγκάς - Ιστορικό - Προτάσεις - Κινητοποιήσεις για να " Επανακτήσει η Δυτική Αθήνα πρόσβαση στη θάλασσα"

Η εργασία του Κώστα Φωτεινάκη που επισυνάπτεται με θέμα το Ιστορικό και τη Διεκδίκηση των 100+120 στρεμμάτων από το Ναυπηγείο Σκαραμαγκά και την ΕΤΑΔ, παρουσιάστηκε στις 27 Απριλίου 2021, με περισσότερες εικόνες, στην ευρεία συνάντηση εργασίας του Δημοτικού Συνδυασμού «Πολίτες σε Δράση Χαϊδαρίου», στην οποία συμμετείχαν μέλη, φίλοι και συνεργάτες καθώς και ο πρώην επικεφαλής και σήμερα βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ Β’ Τομέα Αθήνας Δημήτρης Βίτσας.

Στη συνάντηση αποφασίστηκαν συγκεκριμένες δράσεις και πρωτοβουλίες μεταξύ των οποίων:

1. Η αυτοτελής και χωρίς προσαρμογές δημοσίευση της εισήγησης του Κώστα Φωτεινάκη
2. Πρόταση για συζήτηση του θέματος στο Δημοτικό Συμβούλιο Χαϊδαρίου [ΕΔΩ]
3. Επίκαιρη Επερώτηση στη Βουλή του ΣΥΡΙΖΑ, κόμμα που στηρίζει το Δημοτικό Συνδυασμό Πολίτες σε Δράση Χαϊδαρίου. [ΕΔΩ]

Άλκηστη Βίτσα
Δημοτικός Σύμβουλος- Εκπρόσωπος του Δημοτικού Συνδυασμού "Πολίτες σε Δράση Χαϊδαρίου" στο Δημοτικό Συμβούλιο"

ΠΑΝΟΣ ΤΖΑΒΕΛΛΑΣ - ΝΑΤΑΣΑ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ - ΝΙΚΟΣ ΓΟΥΝΑΡΗΣ - ΚΩΣΤΑΣ ΚΟΦΙΝΙΩΤΗΣ | ΤΟ ΧΑΪΔΑΡΙ - κάθε τραγούδι έχει περισσότερες από μία ιστορίες

ΕΞΩΦΥΛΛΑ - ΠΗΓΗ - ΕΔΩ | Το ακούμε από τη Νατάσα Παπαδοπούλου ΕΔΩ.

ΤΟ ΧΑΪΔΑΡΙ

 Στίχοι: Κ.Κοφινιώτη, Μουσική - Τραγούδι: Ν.Γούναρης

"Ένα τραγούδι και μια ακόμα ιστορία"

του Κώστα Φωτεινάκη

Αφιερωμένο στη μητέρα μου 

Κατίνα Παπαγεωργακοπούλου - Φωτεινάκη

και στο Νίκο Ζυγούρη από την Καλαμάτα, 

οι αδελφοί των οποίων κρεμάστηκαν με προδοσία

στη Γερμανική Κατοχή στην Τρίπολη 

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 1975: Αρχικά είχα ακούσει το τραγούδι ΤΟ ΧΑΪΔΑΡΙ στην μπουάτ ΤΟ ΛΙΜΕΡΙ του Πάνου Τζαβέλλα καθώς  και από το συγκρότημα ΤΟ ΤΑΜΠΟΥΡΙ (αν δεν κάνω λάθος), στο οποίο συμμετείχε ο μουσικός και συνθέτης Κερκυραίος Νίκος Λαδοβρέχης, στα νεανικά του χρόνια κατοικούσε στο Χαϊδάρι. Ο Νίκος Λαδοβρέχης ήταν γιος του αντισταστιακού Κώστα  (αν δεν κάνω λάθος) Λαδοβρέχη.

ΤΟ ΛΙΜΕΡΙ είχε τους δικούς του φίλους και το ΤΑΜΠΟΥΡΙ είχε τους δικούς του...  (αλλά αυτή είναι μια άλλη ιστορία μεταξύ των δύο αντάρτικών μουσικών "σχημάτων")

ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ 1979: Στη συνέχεια έμαθα περισσότερα για την  ύπαρξη του τραγουδιού ΤΟ ΧΑΪΔΑΡΙ και τους στίχους  από το βιβλίο του Ηλία Πετρόπουλου ΡΕΜΠΕΤΙΚΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ  που το είχα αγοράσει με "αιματηρές οικονομίες" όταν ήμουν παιδί, πριν ακόμα ασχοληθώ με την ιστορία του Χαϊδαρίου. Ο Πετρόπουλος είχε δημοσιεύσει και τους στίχους (1979) [ΚΕΔΡΟΣ Ά έκδοση 1979, σ.214 - ΦΩΤ. παρακάτω]. 

Ο Πετρόπουλος σημειώνει στο κάτω μέρος "Λαϊκό τραγούδι, δημοσιευμένο στο μηνιαίο περιοδικάκι, "Τα νέα τραγούδιια" τον Μάρτιο του '45. Είναι άξιον απορίας πως δημοσιεύτηκε αυτό το τραγούδι την εποχή της τρομοκρατίας των μπουραντάδων. Προφανώς είχε δοθεί για δημοσίευση πολύ πριν. Στίχοι: Κ.Κοφινιώτη, Μουσική: Ν.Γούναρη".

Από το βιβλίο του Πετρόπουλου αντέγραψα τους στίχους ΤΟ ΧΑΪΔΑΡΙ και τους δημοσίευσα στο Ιστορικό μου Λεύκωμα ΧΑΪΔΑΡΙ - Τόπος και Άνθρωποι, 2007, σ.100.

Πέρασαν τα χρόνια και μέσω διαδικτύου βρέθηκε η παρτιτούρα του τραγουδιού καθώς και το εξώφυλλο του δίσκου των Γούναρη - Κοφινιώτη, ένα εξαιρετικό σε σύλληψη και απόδοση του περιεχομένου του τραγουδιού.  [ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ παρακάτω]

«Μιά νύχτα στο Αιγάλεω» Μποστ

Σημείωση: Το διήγημα «Μια νύχτα στο Αιγάλεω» του ΜΠΟΣΤ το είχα ανακαλύψει, δεν θυμάμαι για την ακρίβεια που, το είχα αντιγράψει («χτυπήσει» τα πλήκτρα στο κομπιούτερ) και το είχα παρουσιάσει στο περιοδικό του ΑΣΔΑ «ΕΝΝΕΑΔΑ»). Σε αυτή την έκδοση παρουσιάζω το διήγημα με ορισμένα σκίτσα και τη φωτογραφία του Μποστ.

Κώστας Φωτεινάκης

Κώστας Φωτεινάκης: "Το νερό στο Χαϊδάρι" (2011) | Παγκόσμια Ημέρα Νερού 22 Μαρτίου 2021

 

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νερού αναζήτησα μια παλαιότερη εργασία που είχα παρουσιάσει σε ένα Δημοτικό Σχολείο με θέμα "Το νερό στο Χαϊδάρι", 2011. 

Σας παρουσιάζω την εργασία σήμερα, 22 Μαρτίου 2021.

Κλικάρετε ΕΔΩ για να δείτε τις διαφάνειες.

Κώστας Φωτεινάκης (2010): Η περιοχή της Γιορτής Κρασιού στο Δαφνί και του πρώην Camping να γίνει χώρος διημέρευσης και υπαίθριας δασικής αναψυχής

Η περιοχή της Γιορτής Κρασιού στο Δαφνί και του πρώην Camping να γίνει χώρος διημέρευσης και υπαίθριας δασικής αναψυχής.

του Κώστα Φωτεινάκη

[Το κείμενο αυτό γράφτηκε το 2010 και δημοσιεύεται σήμερα μόνο για ιστορικούς λόγους. Τα δεδομένα έχουν αλλάξει και έτσι η πρόταση για διημέρευση δεν ισχύει. Ωστόσο η δημοσίευση με τα ιστορικά στοιχεία και την αξία της περιοχής καθώς και η πρόταση για μια νέα Γιορτή Κρασιού ισχύουν]

[Είσοδος στον πρώην χώρο της Γιορτής του Κρασιού. Θαυμάστε το φυσικό περιβάλλον]

Σύντομο ιστορικό της περιοχής: Η περιοχή για την οποία μιλάμε βρίσκεται στο τέλος της Ιεράς Οδού, συνορεύει ΝΑ με το «Βοτανικό Κήπο Διομήδους» και ΒΔ με τη Μονή Δαφνίου. Ο χώρος αυτός ανήκε στο ΕΟΤ και από το 1953 λειτούργησε η Γιορτή Κρασιού, σε συνεργασία με την Ελληνική Περιηγητική Λέσχη.  Μεγάλη μορφή που έπαιξε σημαντικό ρόλο για τη δημιουργία της Γιορτής του Κρασιού και της διαμόρφωσης του χώρου,  ήταν ο Στέλιος Χιλιαδάκης, φυσιολάτρης,  «ένας από τους ανθρώπους  που καθόρισαν τη φυσιογνωμία του ελληνικού τουρισμού».  

[Η κρήνη αφιερωμένη από την Περιηγητική Λέσχη στο Στέλιο Χιλιαδάκη]

Λίγο αργότερα δημιουργήθηκε το πρώτο Camping στην Ελλάδα με σύγχρονες προδιαγραφές. Τη μελέτη διαμόρφωσης του χώρου την έκανε το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείου. Ακόμα και σήμερα, όπως μπορεί κανείς εύκολα να συμπεράνει επισκεπτόμενος το χώρο ή βλέποντας τις φωτογραφίες, οι παρεμβάσεις έγιναν με μεγάλο σεβασμό στο περιβάλλον. Χρησιμοποιήθηκε η παραδοσιακή μέθοδος «πεζούλα» για την αντιμετώπιση της κλίσης  και τη  στήριξη των εδαφών.  Οι μελετητές σχεδίασαν μικρούς  επίπεδους  χώρους και μικρές «πλατείες», έτσι ώστε να δημιουργηθούν βασικοί χώροι υποδομής  για σκηνές, τροχόσπιτα, τουαλέτες, πίστες, γεφυράκια, καθιστικά, πατητήρι,   κλπ. τόσο για τη Γιορτή Κρασιού όσο και για το χώρο του Camping.

[Διαμορφώσεις από το Ε.Μ.Π. (πεζούλες) για να δημιουργηθεί ο χώρος του Camping]

Η Γιορτή Κρασιού  και το Camping  λειτούργησαν  την πρώτη περίοδο εξαιρετικά, και σε συνδυασμό με το φυσικό κάλος της περιοχής, τη Μονή Δαφνίου, την Ιερά Οδό και την Ελευσίνα συγκέντρωνε πολλούς επισκέπτες από την Ελλάδα και το εξωτερικό. Τα χρόνια πέρασαν, η Γιορτή Κρασιού και η διαχείριση του Camping πέρασε το έτος 1968 σε ιδιώτη. Σιγά σιγά εκφυλλίστηκε και απαξιώθηκε, με αποτέλεσμα η τοπική κοινωνία του Χαϊδαρίου να απαιτήσει την απομάκρυνση της Γιορτής Κρασιού από την περιοχή. Λίγο αργότερα σταμάτησε και η λειτουργία του Camping. O EOT το 1996 παραχώρησε τη διαχείριση του  χώρου για 100 χρόνια στο Δήμο Χαϊδαρίου. Ο Δήμος συντήρησε  μόνο το αναψυκτήριο που το διαχειρίστηκε  για μια περίοδο ως δημοτική επιχείρηση. 

Ο σεισμός του 1999 δημιούργησε σημαντικές ζημιές στο κτήριο (όπως και στη Μονή Δαφνίου), στη συνέχεια έγιναν εργασίες στήριξης και συντήρησης για να περάσει στη συνέχεια από τη Δημοτική Επιχείρηση σε ιδιωτική διαχείριση που το μετέτρεψε σε Εστιατόριο και Καφέ (Γιορτή). Ο υπόλοιπος και μεγαλύτερος χώρος της Γιορτής Κρασιού και του Camping  έμεινε  αναξιοποίητος, ωστόσο μέχρι τις μέρες μας τον επισκέπτονται ξένοι τουρίστες με παλιούς ταξιδιωτικούς οδηγούς ανά χείρας και αναζητούν το ανύπαρκτο Camping. (Περισσότερα για τη Γιορτή του Κρασιού στο βιβλίο μου «Χαϊδάρι – Τόπος και Άνθρωποι» σελ.148-149). 

To 1997 – 1998 υπήρχε πρόθεση από τη Δημοτική Αρχή (Δήμαρχος Κώστας Σπηλιόπουλος) ο πευκόφυτος χώρος του Camping  να επαναλειτουργήσει με κάποιον τρόπο, λεπτομέρειες της πρότασης δεν γνωρίζουμε, πάντως δεν υλοποιήθηκε από τις επόμενες δημοτικές αρχές των κ.κ. Ντηνιακού (μέχρι το 2006) και του κ.Μαραβέλια (μέχρι σήμερα).

[Γεφυράκι στο χώρο του Camping]

[Βρύση στο χώρο της Γιορτής του Κρασιού]

[Το κλασσικό «πατητήρι» μπροστά από το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου]

Όπως γνωρίζουν οι περισσότεροι κάτοικοι της Δυτικής Αθήνας και της Αττικής, ο κατάφυτος χώρος του Δαφνιού προσφέρεται για δασική αναψυχή, υπαίθριες δραστηριότητες (πεζοπορία, παιδικό παιχνίδι, επισκέψεις στους ιστορικούς χώρους κ.λπ) ακόμα και για περιβαλλοντική εκπαίδευση. 

 Υπάρχει η βασική υποδομή, κυρίως διαμορφώσεις εδάφους, και με μια καλή οργάνωση, σε συνεργασία με τη Δασική Υπηρεσία, με το Βοτανικό Κήπο, με την εκπαιδευτική κοινότητα (που πρέπει να αλλάξει «μαζικούς τόπους» εκδρομών) θα μπορούσε να γίνει χώρος διημέρευσης και υπαίθριας δασικής αναψυχής. Το νομικό πλαίσιο πιστεύουμε ότι υπάρχει (ΦΕΚ τ.Β, αρ.170, 14-3-1995), εκείνο που χρειάζεται είναι όραμα, προγραμματισμός, διάθεση και πόροι για την υλοποίηση της πρότασης.

 Διευκρινίζουμε ότι προτείνουμε «δασική αναψυχή» και όχι «μαζικό ξεσάλωμα» με ηχορύπανση, τσιμεντένιες ή πλαστικές εγκαταστάσεις κ.λπ. Πρότυπο είναι η λειτουργία του Βοτανικού Κήπου, του Εθνικού Κήπου κ.λπ.Σε μία εποχή που α) η καθιστική ζωή έχει «μεταλλάξει» το σύγχρονο άνθρωπο β) οι υψηλές θερμοκρασίες και οι ρύποι ταλαιπωρούν τους Αθηναίους γ) τα παιδιά έχουν ανάγκη να γνωρίσουν τη φύση και να παίξουν ξένοιαστα δ) η οικονομική κρίση πέφτει αποκλειστικά στις πλάτες των εργαζομένων, των συνταξιούχων και των μικροεπαγγελματιών,  η πρόταση να γίνει  το Δαφνί  «χώρος διημέρευσης και υπαίθριας δασικής αναψυχής» πρέπει να συζητηθεί άμεσα, σοβαρά και υπεύθυνα.

Όπως μπορείτε να δείτε στις δύο ακριβώς παρακάτω αναρτήσεις για τους ποταμούς Έβρο και Νέστο, που είναι χώροι υψίστης οικολογικής σημασίας, οι άνθρωποι μπορούν να επισκέπτονται δασικές και άλλες περιοχές και να ψυχαγωγούνται, με την προϋπόθεση να υπάρχει κανονισμός λειτουργίας που να τον σέβονται οι επισκέπτες. 

[Το παγκάκι «αντέχει» για λίγο ακόμα]

Δεν πρέπει να υποτιμάμε την σκληρή πραγματικότητα ότι ο λαός μας στην πλειοψηφία του δεν έχει μάθει να διημερεύει και να κάνει δραστηριότητες στη φύση και ειδικότερα στο δάσος. Όμως ο ρόλος της πολιτείας οφείλει να είναι και «εκπαιδευτικός», να προσφέρει οργανωμένες και υψηλού επιπέδου υπηρεσίες έτσι ώστε οι άνθρωποι να γνωρίσουν, να αγαπήσουν και να προστατέψουν τη φύση.

Κώστας Φωτεινάκης
xpolis@gmail.com

Ιούλιος 2010

Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου χωρίς το Γ' Πρόγραμμα της ΕΡΤ και το Μάνο Χατζιδάκι γίνεται? | ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ - ΕΔΩ ΛΙΛΙΠΟΎΠΟΛΗ

Ξαφνικά όλο και περισσότεροι άνθρωποι ανακαλύπτουν το ραδιόφωνο...

Παγκόσμια Ημέρα Ραδιοφώνου σήμερα...

Ελληνικό Ραδιόφωνο και χωρίς το Γ' Πρόγραμμα της ΕΡΤ και χωρίς την ένδοξη περίοδο του Μάνου Χατζιδάκι γίνεται? ΔΕΝ γίνεται...

Τι να πρωτοθυμηθώ? 

Αναφέρω μόνο δύο θέματα...

ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΤΟΥ ΤΡΙΤΟΥ

Τα σχόλια του Μάνου Χατζιδάκη στο Γ' Πρόγραμμα την περίοδο που ήταν διευθυντής του που κυκλοφόρησαν από τον ΕΞΑΝΤΑ ΕΔΩ . Αναφέρω ένα σχόλιο που έγινε ιδιαίτερα γνωστό τα τελαυταία χρόνια, ίσως και 40 χρόνια μετά από τότε που εκφωνήθηκε...

"Το πρόσωπο του τέρατος κι o φόβος μήπως το συνηθίσουμε..." [παρακάτω]

ΕΔΩ ΛΙΛΙΠΟΥΠΟΛΗ

Μουσική και τραγούδια από τη ραδιοφωνική εκπομπή του Τρίτου Προγράμματος

ΜΟΥΣΙΚΗ: Νίκος Κυπουργός, Δημήτρης Μαραγκόπουλος, Λένα Πλάτωνος

ΣΤΙΧΟΙ: Μαριανίνα Κριεζή. Απολαύστε το ΕΔΩ.

ΤΑ ΒΟΥΝΑ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ Κορυδαλός – Αιγάλεως - Ποικίλον (περιγραφή 1933)

[Μονή Δαφνίου 1890 - Το Ποικίλο Όρος στο βάθος γυμνό]

Το κείμενο αυτό είχε δημοσιευτεί με δική μου επιμέλεια και εξηγήσεις στο περιοδικό ΕΝΝΕΑΔΑ του Αναπτυξιακού Συνδέσμου Δυτικής Αθήνας / ΑΣΔΑ.  

Σε αυτή την ανάρτηση δημοσιεύω το κείμενο χωρίς καμία επιμέλεια.  Το κείμενο αυτό το είχα βρει και το δακτυλογράφησα αλλά δεν το έχω διακινήσει ευρέως. 

Καλή ανάγνωση

Κώστας Φωτεινάκης